Darren Aronofsky
1998-ci ildə 60 minlik büdcə ilə lentə aldığı ilk filmi “Pi” ilə adını tanıtmağı
bacarmışdı. Modern klassik hesab olunan “Requim for a Dream” isə onun məşhurluğunu
ikiyə vurmuşdu. 2010-cu ildə ekranlaşdırdığı “Black Swan” filmi də onun uğurlu
işlərindən hesab olunur. Ssenarisi Andres Heinzə məxsus olan “Black Swan”, “Qu
Gölü” baletində müxtəlif rəqslərin səbəb olduğu vizual gözəlliklə təhkiyə
edilir.
Filmin əsas
personajı Nina (Natalie Portman) milyonlarla insanın yaşadığı New Yorkda baletə
həddən artıq diqqət göstərən gənc qızdır. Bir vaxtlar özü kimi balet rəqsi ilə
məşğul olan anası ilə bir evdə yaşayır. Balet rəhbəri Leroy (Vincent Cassel)
yeni mövsümdə səhnələşdirəcəyi “Qu Gölü” baleti üçün yeni balerina axtradığını
öz qrupunun diqqətinə çatdırır, lakin öz beynində ikili rol üçün Ninanı seçir.
Nina isə bu ikili rolun ağır yükünü daşıyarkən bir başqa balerin Lilynin (Mila
Kunis) onun roluna göz dikdiyinin fərqinə varır. Ancaq onun mübarizə apardığı tək
problem Lily deyil həm də öz psixoloji vəziyyətidir.
Çaykovskinin 4 pərdəlik
əsəri olan “Qu Gölü” musiqisi və xoreoqrafiyası ilə məşhur bir baletdir. Əsərin
məşhur olmağına başlıca səbəb əsas personajın bir-birinə əks olan 2 xarakteri
bir bədəndə birləşdirməyidir: Ağ qunun xarakteri kişilərlə münasibətdə mühafizəkar
rəqslərlə açılarkən, qara qunun könül əyləndirən xarakterik cəhəti şux rəqslərlə
diqqətə çatdırılır. Filmdə də məhz Mələklə - Şeytanı xatırladan bu psixoloji
qarşıdurma ön plana çıxarılır.
Qara və ağ qunu
canlandırmalı olan Nina filmin açılış səhnəsindən ziddiyət içərisində olduğu
vizual təsvirini tapır. Kabusdan oyanan zaman kamera onun otağının bütün xırda
detallarını göstərir və bu zaman parlaq işığın otağa dolmağı, bununla yanaşı uşaq məsumiyyətini xatırladan
oyuncaqları, onun yetəri qədər gün üzünə çıxmayan probleminin olduğuna işarə
edir. İçə qapanıqlığın, duyğu boşluğunun rəngi sayılan ağ, Ninanın ağ rənglə
örtülü yatağında qara bir çiçək naxışı ilə ikiyə bölünür. Onun şüurunun get-gedə
qaralmağı Ninadan başqa hər kəsin qara tonallıqda geyindiyi paltarlarla dəstəklənir.
Ninanın ağ dekorasiyalı metro pəncərəsindən özünü izləməyi, qatarın çıxışındakı
qara rəngli koridordan keçməyi, onun digər yönünü kəşf etməyi üçün daxili bir səyahətə
yollandığının təsvirini yaradır.
Hər insanda
qondarma şəxsiyyət ilə gerçək şəxsiyyəti ziddiyət təşkil edir. Amma şüur
insanın boğucu həyat tərzindən geri çəkilərək qondarma şəxsiyyətin dominantlığını
qəbul edir: Ninanın bütün film boyu təzyiq altındakı ruhi vəziyyəti
hallusinasiyalar vasitəsilə özünü göstərir. Ninanın belindən çıxan qara qu
qanadı kimi səhnələr psixoloji təzyiqin onda yol açdığı pozuntunun vizual təsviridir.
Psixoloji təzyiqin əsas mənbəyi kimi onun anası ilə olan münasibətində də görmək
olar. Ana uğurlu balet həyatını 28 yaşında Ninaya hamilə qalarkən
sonlandırmışdı. Buna görə də qzına qarşı nəzarətçi davranışları onun həyatını çərçivəyə
salır. Beləliklə, Ninanın içinə qapanıqlığının dərinləşməyi onun qara quya
çevrilmə metaforası ilə təsvir edilir.
Yaşadığı meqapolisdə
sosial mühitdən uzaqlaşmış, həyatını ev və etdiyi məşqlər arasında məhdudlaşdırmış
Nina, böyük şəhərin mühitində əzilərək öz iç dünyasına qapanmış insan tiplərindən
fərqlənmir. Film boyunca onun dəymədüşərliyi, ağlağan portreti üz quruluşunda əks
olunur. Sadə şeylərə qarşı xüsusi həssaslıq göstərən Nina Lilynin də komandaya
qatıması ilə daha da həssaslaşır və ən xırda sözlərə belə ağlamaqla qarşılıq
verir. Ninanın ağ qu halına qarşı Lily qara qu ilə onun tam əksidir. Ninaya
nisbətən daha qaraşın olan Lily, geyimləri, makyajı, rəqsi ilə daha çox həzz
almağa çalışır ki, bu da qara qunun xarakterinə uyğun gəlir. Sosial mühitə
uzaqlaşma, ananın nəzarətçi rəftarı, baletin səbəb olduğu təzyiq, Lilynin
onunla rəqabətdə irəli getmə cəhdləri, balet rejissorunun istək tənqidlərinə məruz
qalmağı Ninanın şəxiyyətində parçalanmaya səbəb olur. Bu parçalanma kənarları
bir çox hissədən ibarət olan və ortasında daha dar görüntü əks etdirən güzgü
motivində özünü tapır ki, Nina bu parçalanmalar arasında öz şəxsiyyətini qorumaq
üçün əlindən gələnin ən yaxşısını etməyə çalışır.
Aronofskynin bir
çox filmində olduğu kimi bu filmində də səhnələrin quruluşunda
eksperimentallığa daha çox yer verir. Balet səhnələrində fırlanma fəndlərini
yerinə yetirərkən, eləcə də güzgü qarşısında məşqlər zamanı tullanan balerina
ilə birlikdə kameranın da hərəkəti buna misaldır. Həmçinin Natalie Portmanın
Nina rolundakı ifası filmin əyləncəli balet nümayişindən daha çox dramatik çəkiyə
malik bir filmə çevirir. Sonda ağ qu ilə,
qara qunun səhnədə əksi dramatik həddə çatır və Nina buxarlanaraq quya çevrilir.
0 Şərh:
Yorum Gönder