9 Aralık 2015

"Corn Island" - George Ovashvili (2014)



George Ovashvilinin lentə aldığı “Corn İsland” gürcü kinosunun son illərdə inkişafda olduğunun göstəricisidir. Aktyor heyətində türkiyəli İlyas Salmanın da yer aldığı film bir çox kino festivalların əsas mükafatına nominant göstərilib. Geroge Ovashvili bu film ilə sanki mistik bir şeir deyir.

Film bir adacığın əmələ gəlməyi səhnəsi ilə açılır. Hər il bahar fəslində qarların əriməyə başlamağı ilə daşan İnguri çayının gətirdiyi allüviallar uyğun bir yerdə yığılaraq adacıqlar əmələ gətirir. Yaşlı bir təsərrüfatçı öz qayığı ilə bu çayın əmələ gətirdiyi adacığa gəlir və bura mənimdir deyərək öz bayrağını sancır. Yaşlı kişi burada əkinçiliyin uyğun olub-olmadığını anlamaq üçün torpağı eşələyərkən bir siqaret müştüyü tapır. Onu təmizləyib döş cibinə qoyur. Film boyunca “zaman” ilə əlaqəli narahatlığı başladığında müştüyü cibindən çıxarıb  əlində o tərəfə, bu tərəfə çevirir və xəyala dalır...


Qoca qayığı ilə gətirdiyi materiallarla qarğıdalı əkdiyi adada özünə bir barak düzəldir. “Baba bu ada kimindir?” sualı ilə hekayənin ən kəskin cümləsini quran nəvəsi qucağındakı parçadan kukla ilə adaya babasının köməyinə gəlir. Uşaqlıqdan yeniyetməliyə keçən qız, həyatı, sevgini, çoxalmağı, həyatsevərliyi, məsumiyyəti təmsil edir. Döşləri hələ yenicə böyüməyə başlayan qızcığaz, çayın digər tərəfində bir-birlərinə güllə atan əsgərlərin diqqətini çəkir. Baba öz silahı ilə quzğunlara göz dağı verir lakin vuruşmada yaralanan bir əsgər gecə gizlicə adaya sığınır. Baba yaralı əsgəri digərlərindən qorumaq məcburiyyətində qalır. Üstəlik əsgərin onlardan biri olmadığına baxmayaraq ona kömək edir. Nəticədə əsgər və nəvəsinin arasında yaxınlaşma yaranır. Baba buna qarşı orağını havaya qaldırıb araya sədd çəkir.

Silah səsləri, gecə nəzarəti, qaçan əsgərin digərlərindən qorunmağa çalışmağı kimi hadisələr filmin dinamikləşməyinə və tamaşaçının diqqətini dik saxlamağına səbəb olsa da filmin demək istədiyi bunlar deyil. Vaxt sürətlə keçməkdədir. Qarğıdalılar yetişməkdəykən iqlim dəyişir, sərtləşir. Sel gəldiyində isə əldə olunan hər şey heç olacaq qorxusu ilə baba və nəvə erkən məhsul yığımına başlayır. Lakin təbiət cığırından çıxır və sular qabarmağa başlayır...


Və yenidən qarğıdalı əkini üçün mövsüm gəlib çatır. Başqa bir təsərrüfatçı suların çəkilməyə başlamağı ilə eyni yerdə yenidən əmələ gələn allüvial adacığa çıxır və bura öz bayrağını sancır. Təsərrüfatçı torpağın potensialını yoxlamaq üçün adacıqda qazıntı apararkən qızın oyuncaq kuklasını tapır. Beləliklə, iki təsərrüfatçının torpağı eşələyərkən tapdıqları və özlərindən sonrakılara qalan nəsnələr sayəsində filmin mistik qavrayaşı dəstəklənir. Beləcə rejissor şərq ədəbiyyatının təməl məcazlarından sayılan dünyanın qum üzərində tikildiyi məcazını kiçik işarələr vasitəsi ilə kinoya daşıyır.


0 Şərh:

Yorum Gönder